با افزایش نیاز کاربران به تراکنش‌های سریع‌تر و مقیاس‌پذیرتر، محدودیت‌های ساختاری شبکه اصلی اتریوم باعث مهاجرت کاربران و سرمایه‌ها به سمت راه‌حل‌های لایه دوم و بلاک‌چین‌های رقابتی مانند سولانا شده است. انمول سینگ، هم‌بنیان‌گذار Zeta Markets، عنوان کرده که کمبودهای زیرساختی اتریوم، کاربران را به استفاده از راه‌حل‌های لایه دوم مانند آربیتروم و اپتیمیسم سوق می‌دهد. اما این پراکندگی نقدینگی بین شبکه‌های مختلف لایه دوم می‌تواند هزینه‌ها را افزایش دهد و بر کارایی بازار تأثیر بگذارد.
به گفته‌ی کی ژو، بنیان‌گذار QuarkChain، رشد تعداد شبکه‌های لایه دوم می‌تواند منجر به پراکندگی نقدینگی شود و جابه‌جایی دارایی‌ها بین این شبکه‌ها را دشوارتر و هزینه‌برتر کند. وی راه‌حل‌هایی نظیر هاب‌های نقدینگی مشترک را به‌عنوان راهی برای مقابله با این مشکل پیشنهاد کرده است. از سوی دیگر، سینگ، معماری یکپارچه‌ی سولانا را به‌عنوان یک مزیت مطرح کرد که امکان پردازش تراکنش‌ها و تأمین نقدینگی را در یک لایه فراهم می‌کند.
گزارش‌ها همچنین نشان می‌دهند که افزایش آدرس‌های فعال ماهانه در سولانا و ورود برنامه‌های جدید نظیر pump.fun، محبوبیت و رشد این پلتفرم را در مقایسه با اتریوم تقویت کرده است.
