اگر بیت‌کوین (BTC) آینده فرآیندهای پرداخت پولی است، پس نقش شبکه اتریوم (Ethereum) چیست؟ با توجه به اینکه اتریوم و رمزارز بومی آن یعنی اتر (ETH) در کنار بیت‌کوین در همه جا دیده می‌شود، پرسیدن این سوال برای یک شخص تازه وارد در دنیای رمزارزها منطقی می‌باشد. با توجه به اینکه بیت کوین و اتریوم اهداف، ویژگی‌ها و حتی تکنولوژی متفاوتی دارند، به طور کلی منصفانه نیست که اتریوم را در رقابت مستقیم با بیت‌کوین قرار دهیم.
در واقع بهتر است بگوییم در این مقاله شما با همه چیز درباره اتریوم آشنا می‌شوید که شامل اطلاعاتی در مورد تاریخچه اتریوم، استخراج و نحوه عملکرد آن، نحوه خرید اتریوم، ETH در مقابل BTC، مزایا و معایب اتریوم و همچنین نگاهی اجمالی به اتریوم ۲.۰ در اختیار شما قرار می‌دهد. بنابراین با مطالعه این مقاله، تا حدود زیادی با این شبکه جذاب آشنا خواهید شد.
اتریوم (Ethereum) چیست؟
اتریوم یک شبکه بلاکچین غیرمتمرکز است که از توکن اتر پشتیبانی می‌کند و به کاربران امکان می‌دهد تا در این بستر تراکنش انجام دهند. همچنین این امکان را فراهم می‌کند تا سود دارایی‌های خود را از طریق استیکینگ، خرید و فروش رمزارزها، استفاده و ذخیره توکن‌های غیرمثلی (NFT)، بازی کردن، استفاده از رسانه‌های اجتماعی و موارد دیگر به دست آورند.
بسیاری از افراد اتریوم را گام بعدی اینترنت می‌دانند. اگر پلتفرم‌های متمرکزی مثل اپ استور Apple، وب ۲.۰ را ارائه می‌دهند، شبکه غیرمتمرکزی مانند اتریوم نیز می‌تواند اساس وب ۳.۰ باشد. “وب نسل بعدی” از برنامه‌های غیرمتمرکز (DApps)، امور مالی غیرمتمرکز (DeFi) و صرافی‌های غیرمتمرکز (DEXs) پشتیبانی می‌کند.
تاریخچه اتریوم
ویتالیک بوترین (Vitalik Buterin) با انتشار وایت‌پیپر اتریوم در سال ۲۰۱۳، پروژه‌ای در جهت پاسخگویی به کاستی‌های بیت کوین ایجاد کرد. اگرچه توسعه DAppها قبلاً در فضای بلاکچین وجود داشت، اما پلتفرم‌ها قابل همکاری نبودند؛ بوترین قصد داشت اتریوم را متحد کند. از نظر او، یکسان کردن شیوه اجرا و تعامل Dappها، تنها راه برای حفظ پذیرش بود.
بنابراین، اتریوم ۱.۰ متولد شد. آن را به‌عنوان اپ‌استور اپل در نظر بگیرید؛ فضایی برای ده‌هاهزار برنامه مختلف که همگی از قوانین یکسانی پیروی می‌کنند. مجموعه قوانینی که در شبکه کدگذاری می‌شود و به طور مستقل با توسعه دهندگانی که می‌توانند قوانین خود را در DAppها اعمال کنند، اجرا می‌شود. نهاد یا گروه مرکزی وجود ندارد، مانند تغییر و اجرای مقررات اپل. در عوض، قدرت در دست افرادی است که به عنوان یک جامعه عمل می‌کنند.
البته ساخت چنین شبکه‌ای ارزان نیست. بنابراین بوترین و هم بنیانگذارانش، گوین وود (Gavin Wood)، جفری ویلک (Jeffrey Wilcke)، چارلز هاسکینسون (Charles Hoskinson)، میهای آلیسی (Mihai Alisie)، آنتونی دی ایوریو (Anthony Di Iorio) و امیر چتریت (Amir Chetrit)، پیش فروشی را برای حمایت مالی از توسعه‌های حال و آینده اتریوم، برگزار کردند که منجر به جمع آوری ۱۸,۴۳۹,۰۸۶ اتر شد. همچنین این گروه بنیاد اتریوم را در سوئیس با ماموریت حفظ و توسعه شبکه تاسیس کرد. بلافاصله پس از آن، بوترین اعلام کرد که این بنیاد به صورت غیرانتفاعی فعالیت خواهد کرد، که باعث شد برخی از بنیانگذاران آن را ترک کنند.
اتریوم کلاسیک (ETC) چیست؟
با گذشت زمان، توسعه دهندگان با ایده‌های غیرمتمرکز خود به اتریوم آمدند. در سال ۲۰۱۶، این کاربران The DAO را تأسیس کردند، یک گروه دموکراتیک که در مورد تغییرات و پیشنهادات شبکه رای می‌داد. با این حال، یک هکر ناشناس ۱۵۰ میلیون دلار از دارایی‌های The DAO را به دلیل سوء استفاده امنیتی سرقت کرد. برای بازگرداندن این سرقت، DAO به “هارد فورک” اتریوم رای داد، از شبکه قدیمی جدا شد و به یک پروتکل جدید ارتقا یافت و اساسا تحت یک به روزرسانی نرم افزاری بزرگ قرار گرفت. این فورک جدید نام اتریوم را حفظ کرد، در حالی که شبکه اصلی به عنوان Ethereum Classic وجود دارد.
اتریوم کلاسیک یک شبکه غیرمتمرکز و یک پروژه منبع باز می‌باشد که از قراردادهای هوشمند استفاده می‌کند. این رمزارز از قوانین اصلی شبکه تابعیت کرد و افرادی که ETC را ادامه دادند، از تغییرناپذیری بلاکچین دفاع کردند که با شعار «کد قانون است» مخالفت خود را با فورک اتریوم نشان دادند. تیم اصلی اتریوم کلاسیک، ویتالیک بوترین و بنیانگذاران دیگر اتریوم هستند. اما بعد از فورک آن، اسم تیم یا فرد خاصی برای اداره ETC مطرح نشد و هیچ اسمی برای تیم رسمی برای اداره آن به میان نیامد. بنابراین می‌توان گفت که جامعه اتریوم کلاسیک، وظیفه توسعه آن را برعهده دارد.
اتریوم کلاسیک بعد از آن که بارها مورد حمله ۵۱ درصدی قرار گرفت، اعتماد خیلی از سرمایه‌گذاران خود را از دست داد. (برای اطلاعات بیشتر در رابطه با حمله ۵۱ درصدی پیشنهاد می‌کنم این مقاله را مطالعه کنید)
خالق اتریوم کیست؟
ویتالیک بوترین (Vitalik Buterin)، یک برنامه‌‌نویس روسی-کانادایی می‌باشد. او در ۳۱ ژانویه‌ی ۱۹۹۴ در روسیه به‌دنیا آمد و تا ۶ سالگی در روسیه زندگی کرد و سپس برای یافتن فرصت‌های بهتر به کانادا مهاجرت کردند. از سال ۲۰۱۱ مشارکت ویتالیک در جامعه‌ی بیت‌کوین شروع شده و او یکی از بنیانگذاران و نویسندگان مجله‌ی بیت‌کوین است. شهرت ویتالیک، به خاطر معرفی اتریوم می‌باشد؛ این نابغه، خالق شبکه پیچیده اتریوم است.
در سال ۲۰۱۳، بوترین به مدت ۶ ماه به سراسر دنیا سفر کرد و با توسعه‌دهندگان زیادی که بر روی شبکه بیت‌کوین کار می‌کردند، صحبت کرد. ویتالیک بعد از این ملاقات‌ها، متوجه شد که می‌تواند یک نسخه‌ی جدید و احتمالاً بهتر از بلاکچین بیت‌کوین را بسازد. نتیجه فعالیت‌های چند ساله ویتالیک، منجر به ساخت پروژه اتریوم شد.
نحوه کار اتریوم چگونه است؟
مانند بیت‌کوین، شبکه اتریوم نیز بر روی هزاران رایانه در سراسر جهان وجود دارد و این به لطف کاربرانی است که به‌عنوان «گره یا نود» مشارکت می‌کنند و نه یک سرور متمرکز. این باعث می‌شود که شبکه غیرمتمرکز بوده و به شدت در برابر حملات مصون باشد و اساساً اگر یک کامپیوتر از کار بیفتد، مهم نیست زیرا هزاران کامپیوتر دیگر وجود دارد.
اتریوم در اصل یک سیستم غیرمتمرکز واحد است که رایانه‌ای به نام ماشین مجازی اتریوم (EVM) را اجرا می‌کند. هر گره یک کپی از آن رایانه را در خود نگه می‌دارد، به این معنی که هر گونه تعامل باید تأیید شود تا همه بتوانند نسخه خود را به‌روز کنند.
تعاملات شبکه در غیر این صورت “تراکنش” در نظر گرفته می‌شود و در بلوک‌های موجود در بلاکچین اتریوم ذخیره می‌شود. ماینرها این بلوک‌ها را قبل از اینکه آنها را به شبکه متصل کنند و به عنوان تاریخچه تراکنش یا لجر دیجیتال عمل کنند، اعتبارسنجی می‌کنند. استخراج برای تأیید تراکنش‌ها به عنوان روش اجماع اثبات کار (PoW) شناخته می‌شود. هر بلوک دارای یک کد ۶۴ رقمی منحصر به فرد است که آن را شناسایی می‌کند. ماینرها قدرت کامپیوتر خود را برای یافتن آن کد، متعهد کرده و ثابت می‌کنند که این کد منحصربه‌فرد است. قدرت رایانه آنها “اثبات” این کار است و ماینرها برای تلاش‌های خود در ETH پاداش می‌گیرند.
همچنین تمام تراکنش‌های اتریوم، مانند بیت‌کوین، کاملاً عمومی هستند. ماینرها، بلوک‌های تکمیل شده را به بقیه شبکه می‌فرستد، تغییرات را تأیید می‌کنند و بلوک‌ها را به کپی لجری که همه افراد دارند اضافه می‌کنند. بلوک‌های تایید شده را نمی‌توان دستکاری کرد و به عنوان یک تاریخچه کامل از تمام تراکنش‌های شبکه عمل می‌کند.
اما اگر ماینرها برای کار خود دستمزد دریافت کنند، آن اتریوم از کجا می‌آید؟
هر تراکنش با کارمزدی به نام “gas” همراه است که توسط کاربر شروع کننده تراکنش پرداخت می‌شود. این کارمزد به استخراج‌کننده‌ای پرداخت می‌شود که تراکنش را تأیید می‌کند و انگیزه استخراج آینده و تضمین امنیت شبکه را فراهم می‌کند.
از آنجایی که ETH بیشتر یک توکن کاربردی می‌باشد، عرضه آن بی نهایت است. اتر به طور مداوم به شکل پاداش استخراج‌کننده‌ها وارد گردش می‌شود و پس از اینکه شبکه به سمت اثبات سهام (PoS) حرکت کرد، با پاداش‌های استیکینگ نیز وارد گردش می‌شود. متأسفانه برای بسیاری، کارمزدهای gas اتریوم بر اساس فعالیت شبکه می‌تواند بسیار بالا باشد. در نتیجه، ماینرها تراکنش‌هایی را با بالاترین کارمزد gas انتخاب می‌کنند، به این معنی که کاربران ابتدا برای اعتبارسنجی تراکنش‌ها رقابت می‌کنند. این رقابت هزینه‌ها را بالاتر و بالاتر می‌برد و در زمان‌های شلوغ، شبکه را پر ترافیک می‌کند. ازدحام شبکه یک مشکل مهم است، اگرچه در اتریوم ۲.۰ به آن پرداخته می‌شود؛ یک بازسازی کامل که به عنوان یک بخش جداگانه مورد بحث قرار خواهد گرفت.
تعامل با اتریوم، به رمزارز نیاز دارد که در یک کیف‌پول ذخیره می‌شود. این کیف پول به DAppها متصل می‌شود و به عنوان گذرنامه‌ای برای اکوسیستم اتریوم عمل می‌کند. هر کسی می‌تواند آیتم‌هایی را خریداری کند، بازی کند، پول قرض دهد و انواع فعالیت‌ها را درست مانند اینترنت سنتی انجام دهد.
کریپتوکارنسی در اینجا جای داده را می‌گیرد، به این معنی که کاربران می‌توانند به صورت ناشناس تعامل داشته باشند. همچنین می‌توان گفت که استفاده از DAppها بدون تبعیض می‌باشد. به عنوان مثال، هیچ برنامه وام‌دهی یا بانکی نمی‌تواند کسی را بر اساس نژاد یا وضعیت مالی رد کند. یک واسطه نمی‌تواند آنچه را که «تراکنش مشکوک» می‌داند، مسدود کند. کاربران کنترل می‌کنند که چه کاری را چگونه انجام دهند، به همین دلیل است که بسیاری اتریوم را وب ۳.۰ می‌دانند.
کاربرد اتریوم
تامین مالی غیرمتمرکز مسلماً بزرگترین دستاورد شبکه اتریوم بوده است. DAppهایی که می‌توانند چندین عملکرد را در اکوسیستم انجام دهند در حدود سال‌های ۲۰۱۹ تا ۲۰۲۰ ظاهر شدند و روز به روز بر محبوبیت آنها افزوده می‌شود. هر چه تعداد DAppها بیشتر باشد، از شبکه اتریوم بیشتر استفاده می‌شود.
برای مثال، هنرمندان با آوردن آثار خود به صنعت بلاکچین از طریق توکن‌های غیرمثلی یا NFT، میلیون‌ها دلار درآمد کسب می‌کنند. ممکن است تعجب کنیم که چرا هنر دیجیتال بخریم در حالی که می‌توانیم فقط از آن عکس بگیریم؟ گردآورندگان، مالکیت می‌خواهند، به همین دلیل است. NFTها دارای سند مالکیت هستند و به عنوان شکل ایمن ذخیره سازی عمل می‌کنند.
این همان دلیلی است که می‌خواهیم «مونالیزا» اصلی را بیش از یک کپی بخواهیم، حتی اگر یک نسخه از نسخه اول قابل تشخیص نباشد. NFTها همچنین نشان دهنده اقلام و لوازم جانبی قابل استفاده در بازی‌های آنلاین هستند. بازیکنان می‌توانند خانه‌ها و شخصیت‌های خود را با دارایی‌های منحصربه‌فرد هنرمندان تزئین کنند و یک جریان درآمدی دیگر را برای خلاقان فراهم کنند.
توسعه‌دهندگان برنامه‌های رسانه‌های اجتماعی غیرقابل سانسوری ساخته‌اند که به کاربران این امکان را می‌دهند تا برای محتوا به یکدیگر کمک کنند. بازی‌ها به کاربران این امکان را می‌دهند که روی دارایی‌ها سرمایه‌گذاری کنند، برای رشد آنها بازی کنند و سپس برای کسب سود بفروشند و ارزش واقعی را از زمان بازی خود استخراج کنند. همه اینها به‌طور مستقل از طریق بلاکچین و قراردادهای هوشمند مدیریت می‌شود.
استخراج اتریوم
فرآیند ایجاد بلوکی از تراکنش‌ها برای اضافه شدن به بلاکچین اتریوم، استخراج نامیده می‌شود. اتریوم در حال حاضر از یک بلاکچین اثبات کار استفاده می‌کند، اما برای اهداف مقیاس‌پذیری بالاتر و رویکرد سازگارتر با محیط زیست، در حال تغییر مکانیزم اجماع خود به اثبات سهام (PoS) است.
ماینرهای اتریوم کامپیوترهایی هستند که نرم‌افزار را اجرا می‌کنند و از زمان و توان پردازشی خود برای پردازش تراکنش‌ها و ایجاد بلاک‌ها استفاده می‌کنند. شرکت کنندگان شبکه باید اطمینان حاصل کنند که همه در مورد ترتیب تراکنش‌ها در سیستم‌های غیرمتمرکز مانند اتریوم توافق دارند. ماینرها با ایجاد بلوک‌ها با حل معماهای محاسباتی چالش برانگیز به این امر کمک می‌کنند و در نتیجه شبکه را در برابر مهاجمان محافظت می‌کنند.
تفاوت اتریوم با بیت‌کوین
در حالی که بیت کوین رایج ترین رمزارز در دنیای کریپتو است، جامعه اتریوم در آرزوی توسعه پروژه می‌باشد. اولی با وجود محدودیت‌هایی که دارد، به خوبی به عنوان پول دیجیتال عمل کرده است. بیت‌کوین یک شبکه PoW که در حال گسترش است و برخی را به فکر وا می‌دارد که ذخیره‌ای با ارزش می‌باشد، شبیه طلا. پادشاه رمزارزها، دارای سقف ۲۱ میلیون کوین است که بیشتر به این استدلال کمک می‌کند.
از سوی دیگر، اتریوم قصد دارد از زیرساخت اینترنت فعلی ما پیشی بگیرد. این پروژه قصد دارد بسیاری از فرآیندهایی را که هنوز به واسطه‌هایی مانند استفاده از اپلیکیشن فروشگاه نیاز دارند، به صورت خودکار درآورد. ETH بیشتر به عنوان راهی برای تعامل با شبکه استفاده می‌شود تا راهی برای انتقال پول، اگرچه می‌تواند این کار را نیز انجام دهد.
توسعه دهندگان می‌توانند بر اساس اتریوم برای ایجاد یک توکن منحصر به فرد و سازگار با اتر، برای هر DApp توکنی با استاندارد ERC-20 ایجاد کنند. در حالی که این فرآیند کامل نیست، این بدان معناست که همه توکن‌های مبتنی بر اتریوم از نظر فنی با هم قابل اجرا هستند. لازم به ذکر است که شبکه بیت کوین فقط برای بیت کوین است.
مزایای اتریوم
به غیر از تمرکززدایی و ناشناس بودن، اتریوم مزایای دیگری نیز دارد؛ مانند عدم سانسور. برای مثال، اگر شخصی چیزی توهین‌آمیز را توییت کند، توییتر می‌تواند آن را حذف کرده و آن کاربر را مجازات کند. با این حال، در یک پلتفرم رسانه اجتماعی مبتنی بر اتریوم، تنها در صورتی ممکن است که جامعه به انجام آن رای دهد. به این ترتیب، کاربران با دیدگاه‌های مختلف می‌توانند هر طور که مناسب می‌دانند بحث کنند و مردم می‌توانند تصمیم بگیرند که چه چیزی باید گفته شود و چه چیزی نباید. همچنین الزامات جامعه، مانع از تصاحب بازیگران بد می‌شود. هر فرد با نیت بد باید ۵۱ درصد از شبکه را برای ایجاد تغییر کنترل کند، که در بیشتر موارد تقریبا غیرممکن است.
قراردادهای هوشمند، قابلیتی که بسیاری از گام‌های برداشته شده توسط مقامات مرکزی در وب سنتی را خودکار می‌کند. برای مثال، یک فریلنسر در Upwork باید از این پلتفرم برای یافتن مشتریان و تنظیم قراردادهای پرداخت استفاده کند. مدل کسب‌وکار Upwork به این صورت است که درصدی از هر قرارداد را برای پرداخت به کارکنان، هزینه‌های سرور و غیره می‌گیرد. در وب ۳.۰، مشتری می‌تواند به سادگی یک قرارداد هوشمند بنویسد که بیان می‌کند: “اگر کار در زمان X تحویل داده شود، وجوه آزاد می‌شود.” قوانین به صورت کدگذاری در قرارداد گنجانده شده و هیچ یک از طرفین پس از نوشتن نمی‌توانند آن را دستکاری کنند.
همچنین به دست آوردن اتر از همیشه آسانتر شده است. شرکت‌هایی مانند PayPal و Venmo خرید رمز ارز با ارز فیات را پشتیبانی می‌کنند.
معایب اتریوم
اگرچه اتریوم یک پلتفرم عالی به نظر می‌رسد، اما چند مشکل کلیدی دارد که باید برطرف شوند. از مهم‌ترین آنها، می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
اولین مورد مقیاس‌پذیری (scalability) است. ویتالیک بوترین، اتریوم را به شکل کنونی وب، یعنی محیطی با میلیون‌ها کاربر در حال تعامل همزمان، تصور کرد. با این حال، با توجه به الگوریتم اجماع PoW، چنین تعاملی توسط زمان اعتبارسنجی بلوک و کارمزدهای gas محدود می‌شود. علاوه بر این، تمرکززدایی یک مانع برای تحقق این ایده می‌باشد.
دومین مورد، دسترسی (accessibility) می‌باشد. توسعه اتریوم گران بوده و تعامل با آن برای کاربرانی که با فناوری آن آشنا نیستند، چالش برانگیز است. برخی از پلتفرم‌ها به کیف‌پول‌های خاصی نیاز دارند، به این معنی که فرد باید ETH را از کیف پول فعلی خود به کیف‌پول مورد نیاز منتقل کند.
مطمئناً، PayPal در حال اضافه کردن پشتیبانی از رمزنگاری است، اما کاربران نمی‌توانند کار زیادی به جز نگه داشتن آن در آنجا انجام دهند. این پلتفرم باید با DeFi و DApps ادغام شود تا دسترسی را به روشی معنادار افزایش دهد. این پلتفرم دارای مدارک و مستنداتی می‌باشد که به خوبی در این مورد نوشته شده است؛ راه کلیدی دیگری برای جذب کاربران بیشتر. اما عملا استفاده از اتریوم نیاز به ساده‌سازی دارد؛ یادگیری در مورد بلاکچین با استفاده از آن بسیار متفاوت است.
اتریوم ۲.۰ چیست؟
اتریوم به آرامی در حال ارتقا به سمت نسخه ۲.۰ خود می‌باشد که انتظار می‌رود الگوریتم اجماع اثبات سهام را به همراه داشته باشد. شبکه سنتی اتریوم که از سال ۲۰۲۰ تا ۲۰۲۲ برنامه ریزی شده است، در حال ادغام با Beacon Chain، اولین ویژگی جدید اتریوم ۲.۰ می‌باشد. بیکن چین (Beacon Chain) در نگاه اول تغییر چندانی نمی‌کند، اما تغییرات اساسی لازم برای ارتقاء آینده، مانند زنجیره‌های shard را اضافه می‌کند. زنجیره‌های shard و فرآیند شاردینگ بخش بزرگی از حل مشکلات مقیاس پذیری هستند.
اتریوم ۲.۰ موجب افزایش تعداد علاقه‌مندان به رمزارزها می‌باشد. سلبریتی‌ها از NFTها استفاده می‌کنند و افزایش آگاهی عمومی از بلاکچین در حال رشد است. با این حال، افزایش میزان این فعالیت‌ها منجر به افزایش کارمزد تراکنش‌ها و کندتر شدن زمان اعتبار سنجی می‌شود که همین موضوعی دلیلی برای نیاز به اتریوم ۲.۰ می‌باشد.
اتریوم ۲.۰، به جای استخراج که یک فرآیند پرهزینه است، در حال حرکت به سمت الگوریتم اجماع PoS می‌باشد. در اثبات سهام، اعتبارسنج‌ها (validator) جایگزین ماینرها می‌شوند؛ ولیدیتورهای اتریوم سیستم‌هایی هستند که بلاکچین اتریوم را ایجاد و ذخیره می‌کنند، و وظیفه تایید تراکنش‌ها را بر عهده دارند. آنها اساسا شکل دیگری از ماینرها در مکانیزم اجماع کار هستند.
برای تبدیل شدن به یک اعتبارسنج کامل، باید حداقل ۳۲ واحد ETH، حداقل در دوره اولیه اتریوم ۲.۰، به اشتراک گذاشته شود. این اعتبار سنج‌ها به ازاء تامین امنیت بلاکچین اتریوم و ایجاد بلاک‌ها، رمزارز ETH به عنوان پاداش دریافت می‌کنند.
اثبات سهام یک شکل سریع‌تر و در دسترس‌تر از اجماع بلاکچین است. مانند ماینینگ به سخت افزار خاصی نیاز ندارد، به این معنی که هر کسی که بودجه و دستگاهی داشته باشد می‌تواند در آن شرکت کند. هرچه تعداد اعتبارسنج‌ها بیشتر باشد، بلاک‌های بیشتری اعتبار سنجی می‌شوند. اعتبارسنج‌های بیشتر، اتریوم را بیش از پیش غیرمتمرکز کرده و همچنین امنیت شبکه را افزایش می‌دهند.
برای اطلاعات بیشتر در رابطه با نحوه استیک اتریوم پیشنهاد می‌کنم این مقاله را مطالعه کنید.
نحوه خرید اتریوم
این یک تصور اشتباه رایج برای افرادی است که تازه وارد دنیای رمزارزها شده‌اند. شما خود اتریوم را نمی‌خرید، اتریوم یک شبکه است. در عوض، رمزارز اتر (Ether) را خریداری می‌کنید و پس از آن در شبکه اتریوم استفاده می‌کنید. با توجه به محبوبیت اتریوم، خرید اتر بسیار آسان است و گام‌های زیر را باید انجام دهید:
انتخاب یک صرافی مختص خرید و فروش رمزارزها
صرافی‌ها و پلتفرم‌های معاملاتی متعددی برای خرید و فروش رمزارزها وجود دارد. Coinbase، Binance و Kraken تعدادی از صرافی‌های معتبر در این حوزه هستند.
واریز پول فیات
شما باید پول نقد مانند دلار را در پلتفرم معاملاتی خود واریز کنید. البته این قابلیت در ایران امکان ندارد و شما باید به جای دلار یا سایر ارزهای فیات از تتر و سایر استیبل کوین‌ها استفاده کنید.
خرید اتر
پس از تامین مالی حساب خود، می‌توانید برای خرید اتر با قیمت در آن لحظه و یا قیمت مورد نظر خود (از طریق اردر خرید گذاشتن) اقدام کنید. هنگامی که کوین‌ها در حساب شما قرار گرفتند، می‌توانید آنها را نگه دارید، بفروشید یا در آینده با سایر رمزارزها معامله کنید.
استفاده از کیف‌پول
می‌توانید اتر را در کیف پول دیجیتال پیش فرض پلتفرم معاملاتی خود ذخیره کنید، اما این می‌تواند یک خطر امنیتی باشد. اگر شخصی صرافی را هک کند، به راحتی می‌تواند دارایی دیجیتالی شما را بدزدد. گزینه دیگر این است که کوین‌هایی را که نمی‌خواهید بفروشید یا قصد هولد کردن آن را دارید، به کیف‌پول دیجیتال دیگری یا کیف‌پول سردی که به اینترنت متصل نیست، منتقل کنید.
آیا باید اتریوم بخریم؟
در حال حاضر، اتریوم بعد از بیت‌کوین دومین رمزارز با ارزش از نظر ارزش بازار می‌باشد. مانند هر سرمایه گذاری دیگری، خرید رمزارزها و اتریوم نیز خطرات و ریسک‌های خود را دارد. در هر صورت، دیگر سال ۲۰۰۹ نیست؛ اتریوم مرحله اثبات مفهوم را پشت سر گذاشته و اکنون فرصتی برای سرمایه‌گذاری است. اما قبل از سرمایه گذاری در این بازار نوظهور، لازم است که تحقیقات کافی را انجام داده و با خطرات و ریسک‌های احتمالی آن آشنا باشید.
کیف‌پول اتریوم
هر کیف پولی که امکان نگهداری رمزارز اتر و توکن‌های مبتنی بر ERC20 هستند را فراهم کند، یک کیف‌پول اتریوم می‌باشد. کیف‌پول‌های اتریوم را می‌توان به کیف‌پول موبایلی (مثل Atomic)، کیف‌پول دسکتاپ (مثل MetaMask)، کیف‌پول کاغذی، کیف‌پول وب (مثل MyEtherWallet) و کیف پول سخت افزاری (مثل Ledger) تقسیم بندی کرد. کیف‌پول رسمی اتریوم، کیف‌پول Mist می‌باشد که برای افرادی که نود شبکه اتریوم هستند مناسب می‌باشد که البته کار کردن با آن برای افراد تازه کار در این حوزه تا حدودی سخت می‌باشد.
جمع‌بندی
بلاکچین اتریوم در دو سال اخیر با افزایش محبوبیت مواجه شده است، زیرا توسعه دهندگان از آن برای ساخت مجموعه‌ای از پروژه‌های مالی غیرمتمرکز و NFTها استفاده کرده‌اند. ظهور برنامه‌های کاربردی جدید، در میان اولین برنامه‌هایی که بر روی بلاکچین عمومی اجرا می‌شوند، تأثیر فوق‌العاده‌ای دارد، زیرا افزایش فعالیت باعث جذب بیشتر و بیشتر توسعه‌دهندگان در شبکه اتریوم خواهد شد. با توجه به تیم این پروژه و فعالیت‌های مستمر آنها جهت ارتقا آن، به طور قطع می‌توان شبکه اتریوم را می‌توان یکی از آینده‌دارترین شبکه‌های بلاکچینی دانست.
