پرایوسی کوین (Privacy coins)، رمزارزهایی هستند که به فاش نشدن تراکنش‌ها کمک می‌کند. در این مقاله در وبسایت بیتفا، با این نوع از رمز ارزها بیشتر آشنا خواهیم شد.
هر روز صدها هزار تراکنش در شبکه بلاکچینی بیت کوین اتفاق می‌افتد. در هر تراکنش شبکه بیت کوین، آدرس فرستنده و گیرنده و همچنین مقدار تراکنش ثبت می‌شوند و برای هر کسی قابل مشاهده است. در واقع استفاده از بیت کوین به این معنی است که تراکنش شما همراه با هویت‌تان برای مجریان قانون به نمایش گذاشته می‌شود. اینجا جایی است که رمز ارزهای با هدف حفظ حریم خصوصی یا همان پرایوسی کوین وارد می‌شوند. این کوین‌ها، هویت شما را مخفی می‌کنند و این امکان را می‌دهد تا هر آنچه را که می‌خواهید بخرید.
کوین‌های حریم خصوصی (Privacy coins)، رمز ارزهایی هستند که اطلاعات تراکنش‌ها را در بلاکچین پنهان می‌کنند. البته باید این نکته را در نظر گرفت که اکثر کاربران فعال در حوزه رمز ارزها اهمیت کمتری به حفظ حریم خصوصی می‌دهند. اما از طرف دیگر، این رمزارزهای غیرمتمرکز و ناشناس برای سازمان‌های دولتی که با جرایم مالی مبارزه می‌کنند، مشکل ایجاد می‌کنند.
پرایوسی کوین چیست؟
این نوع از رمز ارزها، با استفاده از الگوریتم‌های متفاوت از سایر رمز ارزها، از افشا شدن اطلاعات کاربران جلوگیری می‌کند. همانطور که می‌دانید اطلاعات تراکنش‌ها، مانند آدرس فرستنده و گیرنده و همچنین مبلغ انتقال داده شده در رمز ارزهایی مانند بیت کوین یا اتریوم بر روی DLT ثبت و ذخیره می‌شود که امکان دسترسی به این اطلاعات را برای برخی نهادها امکان پذیر می‌کند، بخصوص اگر در صرافی‌های غیر متمرکز انجام شده باشد. بنابراین می‌توان گفت که از نظر فنی امکان شناسایی، پیگیری تراکنش‌ها وجود دارد.
کوین‌های حریم خصوصی، رمز ارزهایی هستند که اطلاعات تراکنش‌های روی بلاکچین خود را مخفی می‌کنند تا ناشناس ماندن کاربران و فعالیت آنها حفظ شود. در واقع اطلاعات تراکنش‌ها برای هیچ ناظر خارجی قابل دستیابی نخواهد بود.
اگرچه پرایوسی کوین‌ها برای حفظ حریم خصوصی مزایای بسیار زیادی دارند، اما این مخفی کردن می‌تواند باعث دردسر هم بشود! به خصوص که برای افراد تبهکار که از آن برای پولشویی یا سایر معاملات مجرمانه استفاده می‌کنند بسیار جذاب خواهد بود. به این ترتیب، پرایوسی کوین‌ها یک نقطه اختلاف در بحث مربوط به حریم خصوصی و مقررات رمز ارزها هستند.
در کنار این دیدگاه، بسیاری از افراد معتقدند که مسائلی مالی و تراکنش‌های هر فرد، مسئله‌ای کاملا شخصی بوده و افشای اطلاعات مربوط به تراکنش‌ها می‌تواند منجر به سلب آزادی افراد در حوزه رمز ارزها شود.
نحوه کارکرد پرایوسی کوین ها
برای رمز ارزهایی که بر روی بلاکچین‌های عمومی کار می‌کنند، در هر تراکنش ثبت شده، فرستنده، گیرنده و مبلغ مبادله شده نشان داده می‌شود. از مهم ترین پرایوسی کوین‌های موجود در بازار می‌توان به دو مورد Zcash و Monero اشاره کرد که اطلاعات را از طریق روش‌های مختلف مخفی می‌کنند.
زی کش (Zcash)
زی کش تراکنش‌های خصوصی و شفاف را ارائه می‌دهد. کاربران می‌توانند بین t-address و z-address یکی را انتخاب کنند؛ که اولی مانند یک آدرس غیرخصوصی عمل می‌کند، و دومی هویت فروشنده را پنهان می‌کند. این z-addressها بر اساس اثبات دانش صفر (zero-knowledge proof) عمل می‌کنند، که تأیید می‌کند معامله هم برای فروشندگان و هم برای خریداران بدون افشای هیچ اطلاعاتی در مورد معاملات انجام شده است. بنابراین در یک تراکنش بین دو z-address، می‌توانید تشخیص دهید که یک تراکنش در زمان خاصی در بلاکچین رخ داده اما شما هیچ اطلاعاتی در مورد اینکه چه کسی در تراکنش شرکت کرده و چه مقدار پول انتقال داده شده، ندارید.
مونرو (Monero)
دیگر رمز ارز مهم مونرو می‌باشد که دارای چندین ویژگی است که در مجموع، شناسایی هر گونه اطلاعات تراکنش در بلاکچین را بسیار دشوار می‌کند. برای شروع، Monero از آدرس‌های مخفی استفاده می‌کند که به عنوان کلیدهای عمومی یک‌بار مصرف نیز شناخته می‌شوند؛ در این شبکه دو حساب شرکت‌کننده در تراکنش مونرو برای ناظران خارجی بلاکچین جدا می‌کند.
در همان زمان، مونرو از امضاهای حلقه (Ring Signatures) استفاده می‌کند که با ترکیب هویت فرستنده با هویت‌های فریبنده، هویت فرستنده را پنهان می‌کند. در سال ۲۰۱۷، مونرو RingCT را پیاده سازی کرد که به واسطه آن، مبالغ تراکنش‌ها پنهان می‌شود.
برخلاف زی کش، تمام تراکنش‌های مونرو ناشناس هستند.
تاکنون حدود ۹۰ نوع رمز ارز در حوزه پرایوسی و حریم خصوصی به وجود آمده است که از دیگر رمز ارزهای مهم در این حوزه، می‌توان به دش (DASH)، DCR، Dero و موارد دیگر اشاره کرد که هر کدام از آنها ساختار متفائتی برای حفظ حریم شخصی کاربران دارد.
هدف پرایوسی کوین‌ها چیست؟
این نوع کوین‌ها برای حفظ ناشناس بودن افرادی که تراکنش ارزهای دیجیتال انجام می‌دهند طراحی شده‌اند. با این حال، برای اکثر کاربران فعال در دنیای رمز ارزها، پرایوسی کوین‌ها راه حلی می‌باشند که به دنبال مشکل هستند.
مطالعه‌ای از دانشگاه ماساچوست لاول (University of Massachusetts Lowell) به این نتیجه رسید که اکثر کاربران ارزهای دیجیتال به حریم خصوصی اهمیت چندانی نمی‌دهند. در واقع سادگی و کاربری آسان کار با شبکه بیت کوین برایشان بیشتر از حفظ حریم خصوصی مهم تر است.
در عوض، تقاضا برای توسعه حریم خصوصی در رمز ارزها توسط شرکت‌ها و سازمان‌ها هدایت می‌شود. به عنوان مثال، شرکتی مانند فیس‌بوک یا گوگل که تراکنش‌های بزرگی انجام می‌دهد، نمیخواهد بقیه از میزان تراکنش‌هایش خبردار شوند! به دلیل همین نیاز شرکت‌های بزرگ به حفظ حریم خصوصی، بخش جدیدی از بلاکچین حول حریم خصوصی ظاهر شد.
حتی تراکنش‌هایی که با استفاده از رمز ارزهای عمومی معامله می‌شوند را می‌توان پنهان کرد. کوین‌های میکس کننده (Coin mixers) یک روش عالی برای مبهم سازی هستند، به خصوص در زمان معامله بیت کوین. دو یا چند تراکنش در بلاکچین با تراکنش‌های فریبنده با هم ترکیب می‌شوند؛ بنابراین به‌جای اینکه چندین تراکنش در بلاکچین با فرستنده‌ها، گیرندگان و مقادیر واضح نشان داده شود، یک کوین میکسر منجر به یک تراکنش در بلاکچین می‌شود که همه فرستنده‌ها و گیرندگان را لیست می‌کند. اگرچه به اندازه پرایویس کوین‌ها خصوصی نیست، اما هنوز نمی‌توان متوجه شد که چه کسی چه چیزی را برای چه کسی ارسال کرده است!
آیا پرایوسی کوین‌ها قانونی هستند؟
قانونی بودن یا نبودن کوین‌های حریم خصوصی بسته به کشور متفاوت است. به عنوان مثال، در ایالات متحده قانونی می‌باشد ولی با این حال، سرویس مخفی توصیه کرده است که کنگره قانون گذاری‌هایی در مورد این کوین‌ها را اعمال کند. رابرت نووی (Robert Novy)، معاون مدیر دفتر تحقیقات خدمات مخفی، در شهادتی در سال ۲۰۱۸ به کنگره گفت که “مجرم به طور فزاینده‌ای از رمز ارزها و خدماتی مانند میکسرها و ارزهای دیجیتال برای مبهم کردن تراکنش‌ها در بلاکچین استفاده می‌کنند. “
کشورهایی مانند کره جنوبی و ژاپن تجارت یا نگهداری این کوین‌ها را به طور کلی ممنوع کرده‌اند و از آنها به عنوان عاملی بالقوه برای جرایم مالی مانند پولشویی یا تامین مالی تروریسم یاد می‌کنند. همچنین گروه ویژه اقدام مالی (FATF) به طور مشابه استفاده از کوین‌های حریم خصوصی به عنوان خط قرمز بالقوه برای پولشویی از طریق دارایی‌های مجازی لیست کرده است.
از طرف دیگر برخی از صرافی‌های ارزهای دیجیتال نیز به دلایل ضد پولشویی، از لیست کردن پرایوسی کوین‌ها اجتناب کرده‌اند. در ژانویه ۲۰۲۱، هشتمین صرافی بزرگ ارزهای دیجیتال از نظر حجم، Bittrex، اعلام کرد که Monero و Zcash را از لیست رمز ارزهایی که ساپورت می‌کند، حذف می‌کند. همچنین Kraken، چهارمین صرافی بزرگ دنیا، مونرو را در نوامبر ۲۰۲۱ به دنبال دستورالعمل تنظیم کننده بازارهای مالی بریتانیا از لیستش خارج کرد. این صرافی همچنین رمز ارز Dash، یکی دیگر از رمز ارزهای با حفظ حریم خصوصی را از لیست خود حذف کرد.
جمع‌بندی
در این مقاله با نوعی از رمز ارزها آشنا شدیم که اخیرا با توجه به خبرهای مربوط به قانون گذاری کشورهای مختلف، مورد توجه قرار گرفته‌اند. هرچه حوزه رمز ارزها گسترش می‌یابد، دولت بیشتر می‌خواهند که قوانینی وضع کنند که افراد فعال در این حوزه را برای ورود به پلتفرم‌ها و صرافی‌های متمرکز، مجبور به انجام دادن احراز هویت کنند.
با توجه به اینکه از نظر فنی امکان پیگیری تراکنش‌ها با استفاده از رمز ارزها وجود دارد، این امکان وجود دارد که با اعمال سخت گیری‌های بیشتر بر روی احراز هویت و قانون گذاری‌های سخت گیرانه، کاربران به سمت پرایوسی کوین‌ها تمایل پیدا کنند. بنابراین، به نظر می‌رسد یکی از حوزه‌هایی که می‌تواند در آینده رشد داشته باشد، حوزه رمز ارزهای حریم خصوصی باشد.
به نظر شما کدام یک از پروژه‌های این حوزه برتر می‌تواند پتانسیل رشد بیشتری داشته باشد؟
