احتمالا برای شما نیز این سوال پیش آمده باشد که تفاوت استخراج و مینت چیست؟ در این مقاله به این پرسش پاسخ خواهیم داد.
می‌توان گفت سال ۲۰۲۱، سالی برای افزایش چشمگیر کنجکاوی و علاقه به رمزارزها بوده است؛ اما همانطور که بحث‌ها در مورد این دنیای جدید و نوظهور همچنان داغ است، طبیعتاً سردرگمی‌هایی نیز وجود دارد. قبل از اینکه به توضیح بیشتر این موضوع بپردازیم، درک این نکته ضروری است که استخراج یا ماین‌کردن کریپتو مانند استخراج طلا نیست و از طرف دیگر ضرب یا مینت کردن کریپتو نیز با ضرب سکه در زندگی واقعی یکسان نیست.
تا انتهای این مقاله با ما همراه باشید تا بیشتر با مفهوم Mine و Mint آشنا شوید.
استخراج یا mining چیست؟
در واقع استخراج کریپتو، فرآیند کسب ارزهای دیجیتال از طریق ایجاد بلاک‌ها و تایید تراکنش‌ها در فضایی برای ذخیره تراکنش‌ها به نام بلاکچین می‌باشد. این امر از طریق استفاده از رایانه و یا تجهیزات دیگر برای حل معادلات رمزنگاری انجام می‌شود. استخراج کنندگان یا ماینرها وظیفه حل مسائل پیچیده ریاضی را دارند که در ازاء آن، پاداش دریافت می‌کنند.
اگرچه زمانی زیادی نیست که استخراج کریپتو به وجود آمده است؛ اما از زمانی که بیت‌کوین در ابتدا در سال ۲۰۰۹ استخراج شد، این امر در بین ماینرها و افراد دیگر به سرعت جذاب شد به طوری‌که امروزه به یک صنعت میلیارد دلاری تبدیل شده است. با استفاده از مقاله استخراج بیت کوین به زبان ساده و همچنین ویدیوی استخراج بیت‌کوین، می‌توانید بیشتر با این مفهوم آشنا شوید.
نحوه استخراج یا Mining
به بیان ساده، ماینرها مشروعیت و اعتبار تراکنش‌ها را تأیید می‌کنند تا از مزایای کار خود در قالب رمزارزها بهره‌مند شوند. برای درک کامل آن، بسیار مهم است که نگاه دقیق‌تری به این فرآیند بیندازید. در ادامه به صورت گام به گام، نحوه استخراج رمز ارزها را با یکدیگر بررسی خواهیم کرد:
گام اول
ابتدا، گره‌ها یا نودها اعتبار تراکنش‌ها را تأیید می‌کنند؛ بلاکچین یک رمز ارز بر اساس تراکنش‌ها ساخته شده است. سناریوی زیر را در نظر بگیرید:
فرض کنید شما یک ماینر ارز دیجیتال هستید؛ فرد A برای خرید یک محصول ۱۰۰۰۰ دلار از فرد B دیگر قرض می‌گیرد. برای بازپرداخت او، فرد A ممکن است برای فرد B شما کسری از واحد بیت‌کوین را بفرستد. با این حال، تراکنش باید قبل از تکمیل شدن، یک فرآیند تأیید را طی کند.
گام دوم
سپس، تراکنش‌های مجزا به لیستی از تراکنش‌های دیگر اضافه می‌شوند تا یک بلوک تشکیل دهند. پس از تکمیل فرآیند تأیید، همه تراکنش‌ها در فهرستی قرار می‌گیرند، که سپس به یک بلوک جدید و تأیید نشده از داده‌ها اضافه می‌شود.
بیایید مثال A و B را ادامه دهیم؛ پرداخت از A به B اساساً یک معامله است. با افزودن تراکنش آنها به بلاکچین، از “double spending یا دوبار خرج کردن” جلوگیری می‌شود.
گام سوم
یک هش به علاوه داده‌های دیگر به بلوک تایید نشده اضافه می‌شود. هنگامی که بلوک دارای تعداد کافی تراکنش باشد، داده‌های بیشتری مانند داده‌های header و هش از بلوک قبلی در زنجیره و همچنین یک هش جدید برای بلوک جدید اضافه می‌شود. هش جدید با ترکیب header آخرین بلوک به اضافه یک nonce ایجاد می‌شود. این هش به بلوک تایید نشده اضافه می‌شود، که سپس باید توسط یک نود ماینر تایید شود.
گام چهارم
سپس، ماینرها هش بلوک را تأیید می‌کنند تا از معتبر بودن بلوک اطمینان حاصل کنند. در این مرحله، دیگر ماینرهای موجود در شبکه، هش بلوک تایید نشده را برای اطمینان از یکپارچگی آن بررسی می‌کنند.
گام پنجم
در نهایت، پس از تایید بلوک، بلوک در بلاک چین منتشر می‌شود. Proof-of-Work (PoW) پس از حل هش، کامل می‌شود و برای دیگران ثابت می‌شود که حل مسئله به روشی واقعی انجام می‌شود که آنها می‌توانند تأیید کنند. این بدان معناست که انتقال بیت کوین A به B تایید شده است و در بلاک چین گنجانده خواهد شد. از آنجایی که دفتر کل بلاکچین ماهیت زمانی دارند و بر اساس داده‌های منتشر شده قبلی ساخته می‌شوند، بلوک جدید به عنوان آخرین بلوک تایید شده در انتهای بلاکچین اضافه می‌شود.
حالا بیایید ببینیم ضرب کردن یا minting ارز دیجیتال به چه شکلی است؟
ضرب کردن یا minting چیست؟
ضرب کردن، احراز هویت داده‌ها، ایجاد یک بلوک جدید و ذخیره آن داده‌ها در بلاکچین از طریق روش اثبات سهام (Proof-of-Stake) است. روش مینت کردن برای نحوه تشکیل بلوک‌ها و افزودن داده‌ها به یک بلوک، به عنوان اثبات سهام شناخته می‌شود. در این روش کوین‌ها یا همان رمزارزها به جای استخراج یا ماینینگ تحت فرآیند اثبات سهام، از طریق استیکنگ (staking) مینت یا ضرب می‌شوند.
Proof-of-Stake ماینر ندارد؛ در عوض، دارای validator یا اعتبارسنج می‌باشد و به افراد اجازه استخراج بلوک‌های جدید را نمی‌دهد. در عوض، آنها می‌توانند بلوک‌ها را ضرب یا مینت کنند. در اینجا نحوه اجرای اثبات سهام را با هم مرور می‌کنیم:
- کاربران برای شرکت در اثبات سهام باید مقدار قابل توجهی از رمز ارز را سپرده‌گذاری کرده و یا استیک کنند، و این موضوع به عنوان “استیک یا stake” شناخته می‌شود.
- سپس افرادی که رمز ارزهایشان را استیک کرده‌اند به صورت تصادفی برای ثبت و تأیید داده‌ها در بلاکچین انتخاب می‌شوند.
- این افراد نمی‌توانند سهام خود را خرج یا جابجا کنند. اگر مشخص شود که آنها اطلاعات نادرست را ثبت می‌کنند یا قوانین را زیر پا می‌گذارند، خطر از دست دادن همه دارایی‌هایی را که سرمایه‌گذاری کرده‌اند، دارند.
- هر چه سهام بزرگتر باشد، آن ولیدیتور شانس بیشتری برای انتخاب شدن جهت ثبت و اعتبارسنجی بلاکچین دارد.
ضرب یا مینت کردن، یک فرآیند نسبتاً ساده و غیرمتمرکز است که به هر کسی اجازه می‌دهد تا یک توکن جدید ایجاد کند. علاوه بر این، اکوسیستم کریپتو طیف گسترده‌ای از توکن‌ها، از جمله کوین‌ها و توکن‌های غیرمثلی (NFT) را ارائه می‌کند. هر دو نوع توکن را می‌توان در انواع اکوسیستم‌های بلاکچین ایجاد کرد، اما تنها تعداد کمی از آنها دارای ارزش واقعی هستند.
با توجه به اینکه هزاران ارزدیجیتال مختلف وجود دارد و هر ماه هزاران رمزارز دیگر ایجاد می‌شود، مرتباً روش‌های شگفت‌انگیز متنوعی برای حفظ بلاکچین ابداع می‌شوند. ضرب کردن (Minting) یک جزء حیاتی هم در امور مالی سنتی و هم در اکوسیستم کریپتو می‌باشد. علیرغم این واقعیت که پروتکل‌های مختلف رویکردهای متنوعی برای تولید توکن‌های جدید و ایمن‌سازی شبکه‌های بلاکچین دارند، به‌طور غیرقابل انکاری آینده‌ی امور مالی را تعیین می‌کند.
جمع‌بندی
در این مقاله به تفاوت ماین و مینت پرداختیم. تمایز اصلی بین نحوه ایجاد ارزهای دیجیتال این است که یکی نیاز به اثبات کار (Proof-of-Work) دارد که از طریق ماین کردن انجام می‌شود، در حالی که دیگری به اثبات سهام (Proof-of-Stake) نیاز دارد که با استیکینگ به دست می‌آید. با وجود این، هر دو رویه هدف یکسانی دارند: ایمن سازی بلاکچین و توزیع توکن‌های تازه تولید شده به روش‌های مختلف، اما صورت غیرمتمرکز.
